Prof. dr hab. inż. ANDRZEJ WŁADYSŁAW BYCZKOWSKI

Urodził się 30 maja 1931 r. w Wilnie, jako syn Tadeusza i Marii z Żukowskich. Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Króla Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Egzamin dojrzałości złożył w maju 1949 r. Studia wyższe I stopnia odbył na Inżynierskim Kursie Hydrologicznym Politechniki Warszawskiej uzyskując w 1952 roku tytuł inżyniera – hydrologa. Pracę zawodową rozpoczął w 1952 r. w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Wodnego „Hydroprojekt” w Warszawie, a następnie nakazem pracy został skierowany do Państwowego Instytutu Hydrologiczno – Meteorologicznego w Warszawie, gdzie pracował w latach 1953 – 54 na stanowisku asystenta. W okresie 1954 – 1956 odbył studia II stopnia na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera hydrologii. Jeszcze w okresie studiów (1.XII. 1955) podjął pracę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, jako asystent czołowego polskiego hydrologa prof. Kazimierza Dębskiego. W uczelni tej przeszedł wszystkie szczeble kariery nauczyciela akademickiego: starszego asystenta (1957), adiunkta (1965), docenta (1982), profesora nadzwyczajnego (1991), profesora zwyczajnego (2000). Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1965 r w SGGW, zaś stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych – w 1981 r. Tytuł profesora nauk rolniczych został Mu nadany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej w 1996 roku. W latach 1988 – 99 pełnił funkcję Kierownika Katedry Budownictwa Wodnego na Wydziale Inżynierii i Kształtowania Środowiska SGGW, zaś w latach 2000 – 2001 – Kierownika Zakładu Hydrologii i Zasobów Wodnych w tej katedrze. Od 1985 roku był Pełnomocnikiem Rektora SGGW d/s Studenckich Kół Naukowych.

         Po przejściu na emeryturę w 2001 roku, nie zaprzestając działalności dydaktycznej, naukowej i wychowawczej w SGGW, podjął pracę w Prywatnej Wyższej Szkole Ochrony Środowiska w Radomiu na stanowisku profesora zwyczajnego. W latach 1978 – 89 był członkiem Polskiego Komitetu Narodowego ds. Międzynarodowego Programu Hydrologicznego UNESCO. Od roku 1991 był członkiem Rady Naukowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, gdzie od 2000 roku pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Hydrologii i Oceanologii, członka Komitetu Gospodarki Wodnej PAN oraz członka Komitetu Melioracji i Inżynierii Środowiska Rolniczego PAN, który w 2005 roku nadał Mu tytuł Członka Honorowego. Należał także do Międzynarodowej Asocjacji Nauk Hydrologicznych (IAHS), Polskiego Towarzystwa Geofizycznego i Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych Melioracji NOT. W latach 1991 – 97 był koordynatorem krajowym i generalnym projektów w ramach programu pomocowego Unii Europejskiej pod nazwą TEMPUS. Prace badawcze Profesora dotyczą hydrologii inżynierskiej w aspekcie badań stosowanych służących potrzebom gospodarki wodnej w rolnictwie, planowania oraz projektowania przedsięwzięć w zakresie kształtowania środowiska, jego ochrony i renaturyzacji. Na dorobek naukowy składają się: 153 prace opublikowane, w tej liczbie 98 prac oryginalnych, 47 artykułów, 3 książki o charakterze monograficznym oraz 8 podręczników i skryptów. W ramach działalności dydaktycznej prowadził wykłady oraz ćwiczenia kameralne i terenowe z przedmiotu hydrologia. Opracował podręcznik akademicki pt. „Hydrologia” w dwóch tomach, który został nagrodzony przez Ministra Edukacji Narodowej. Jest promotorem 2 prac doktorskich oraz ponad 70 prac magisterskich i inżynierskich. Czterokrotnie zajmował I miejsce, dwukrotnie II miejsce oraz był wielokrotnie wyróżniany w studenckich konkursach i plebiscytach na najlepszego wykładowcę i dydaktyka Wydziału Inżynierii i Kształtowania Środowiska SGGW.  W zakresie organizacji dydaktyki był opiekunem Studenckiego Koła Naukowego Budownictwa Wodnomelioracyjnego im. Prof. K. Dębskiego od chwili jego powstania w 1956 roku. Od 1985 roku  pełnił funkcję Pełnomocnika JM Rektora SGGW d.s. Studenckiego Ruchu Naukowego.

      Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1976),  Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla SGGW” (1983), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1990).